Orpheus (1865)

Orpheus - Gustave Moreau (1865)

Gustave Moreau'nun Orpheus tablosu 1865'te yapılmıştır. Sanat eserinin tarzı Semboliktir. Moreau zamanının Sembolizmin liderlerinden biriydi. Sembolizm Sanat Akımı, Simgecilik, nesne ya da şeylerin orijinal anlam ya da işlevinden farklı olarak daha derin unsurlara sahiptir. Sembolistler, ideal bir dünya yaratmak için mitolojik rüya temsillerini seçmeyi severler.

Fransız sanatçı Gustave Moreau, bu resimle Paris'in resmi sanat dünyasında bir ressam olarak ününü sağlamıştır. Tablo koyu kahverengi tonlarında (ara sıra hafif vurgularla) boyanmış ve oldukça kasvetli görünüyor. Bu aynı zamanda tasvir edilen kötü duruma da uyuyor.

Tabloda, elinde Orpheus'un başı ve enstrümanı olan genç bir kadın görüyoruz. Çıplak ayakla, Şark'ı anımsatan süslemeli bir elbise giymiş. Lirinin üzerinde duran Orpheus'un başını ellerinde taşır. Ön plandaki iki kaplumbağa, Orpheus ve Eurydike çiftini temsil ediyor. Hayvanların her birinin farklı bir yöne gittiğini, aşıkların trajik kaderini hatırlatan, sonsuza dek ayrıldığını görüyoruz. Genç kızın ve Orpheus'un yüzü, Moreau'nun çalışmalarından ortaya çıkan ilahi ve gerçek dışı karakteri çağrıştıran, altın bir ışıkla aydınlatılıyor.

Orpheus, mitolojiye göre, müzikal sesiyle insanları, hayvanları, ağaçları ve kayaları büyüleyebilecek kadar güzel konuşabilen ve oynayabilen Trakyalı bir şairdi. Orpheus bir zamanlar sevgili Eurydike'ini almak için yeraltı dünyasına indi. Güzel şarkılarıyla yeraltı tanrısı Hades'i bile yumuşatmayı başardı. Hades, Eurydike'i yaşayanların ülkesine bırakmaya karar verdi. Ancak şart, Orpheus'un geri dönerken geriye bakmasına izin verilmemesiydi. Orpheus bunu beceremez ve yine de geriye bakar, bu Eurydike’in yeraltı dünyasının karanlığında kaybolmasını sağlar. O andan itibaren, Orpheus yaşayan bir ölüye dönmüştü. Diğer kadınların sevgilerini görmezden geldi, bu onları o kadar sinirlendirdi ki Orpheus’i parçalara ayırdılar, başını ve lirini Hebros Nehri'ne (şimdiki adıyla Maritsa) attılar.

Sanat ve ölüm üzerine bir yansıma sunan bu eserden (Orpheus'un ölümü genellikle şiddet ve dehşetle tanımlansa da) sakin, sessiz ve gerçek dışı bir atmosfer çıkıyor. Moreau'nun resmi, Orpheus mitine neredeyse "ölümsüz" bir boyut kazandırır.