Lisans derslerinde öğrendiğim kadarıyla Türkçe eğitiminim yapıtaşı dört temel beceriyi kapsıyor. Bunlar sırasıyla; dinleme, konuşma, okuma ve yazma becerileri...
Elbette bu dört temel becerinin de yoğun bir eğitimi var ancak konumuz bu değil. Benim asıl üzerinde durmak istediğim buradaki "temel" ifadesi.
Bu becerilere, temel beceri diyoruz çünkü insanı öteki varlıklardan ayıran ve insan olarak tanımlayan bu beceriler ile kurduğu iletişimdir.
Maalesef ülkemizde yapılan araştırmalar gösteriyor ki özellikle dinleme ve dinlediğini anlama konusunda çok kötü bir durumdayız. İnsanlar birbirlerini dinlemiyor, dinleyenler ise duyduklarını sağlıklı bir biçimde değerlendirip anlayamıyor. Bu sebepten ötürü kaotik bir ortam doğuyor. Yine birçok araştırma bize gösteriyor ki insanımız, ailesinden ziyade arkadaşları ile ailesinden çok daha kaliteli vakit geçiriyor ve iletişim kurabiliyor. Peki sizce bu durumun sebebi nedir?
Benim bu soruya verebileceğim cevap ise daha çok bağlam ve bağlayıcı unsurlar...
Hiçbirimiz doğacağımız aileyi seçemiyoruz ancak doğduğumuz ailenin iç dinamiklerine uymak zorunda kalıyoruz. Dünya görüşümüz, hislerimiz, fikirlerimiz, olaylara bakış açımız vb. ne kadar farklı olursa olsun daima o iç dinamikleri gözetmek durumunda kalıyoruz. Ancak konu arkadaşlık ilişkileri olunca çok daha farklı oluyor.
Arkadaşlığın bağlamı büyük ölçüde bizlere yakın gelen düşünceler çerçevesinde kurulduğu için iletişimi çok daha rahat gelişiyor. Ayrıca arkadaşlığın, aile gibi kuvvetli bir bağlayıcılığının olmaması da burada önemli bir etken oluyor.
Çoğu zaman belirli kalıplara bağlı kalmadan, hatta -kaba bir tabirle- incelediği yerden kopsun diyerek bağlayıcı unsurları mümkün olduğunca egale ederek kurulan iletişim çok daha sağlıklı oluyor. Unutmamak gerekir ki insanın sosyal yönü ve bu sosyalliğin hem itici gücü hem de sonucu olan sevgi sağlıklı bir iletişimden geçiyor ve bu sağlıklı iletişimle başlıyor
0 Yorumlar